Küçükken büyük olsaydım her şeyin daha kolay daha basit olacağını düşünürdüm. Lakin aslında bunun o küçük kalbimde benim yapmak istediklerimin sınırlarını genişletmek için bir adım olduğunu büyüdüğümde anladım.Hem unuttuğum bir şey vardı büyüdüğümde küçükken sahip olduğum hiç bir hayale sahip değildim.
Ben mesela büyüdüğümde sokakta daha uzun kalmanın beni ne kadar mutlu edeceğini yapacaklarımın ne kadar sınırsız olabileceğini düşünürdüm ya da istediğim şeyi yemenin istediğim yere gitmenin kimse tarafından sorgulanmayacağını düşünürdüm.Hatta öyle bir durum var ki özgürlük kavramına öyle bir takılmıştım ki kamyon ve tır şoförlerinin en özgür insanlar olduklarını düşünürdüm ve onlara özenir onlar gibi her yere gitmek isterdim.Diğer bir taraftan birde öyle bir özgüveni oluyor ki daha doğrusu olduğu rahatlığa öyle bir güveniyor ki sanki hiç bir zaman bu durum bozulmayacak gibi geliyor küçükken. Her şey yerli yerinde kalacak hayatımızdan kimse gitmeyecek gibi duruyor ama oda öyle olmuyormuş.Hepsini tek tek her yeni yaşımda biraz daha acı tecrübelerle öğreniyorsun.Küçükken çok masum hayallerim vardı benim ya mesela bir tırım olacaktı ve o tırla her yere gidecektim. Annem , babam ,ablam yani ailem hep yanımda olacak beraber her yere gideceğiz istediğimiz her şeyi yiyecek istediğimiz zaman olduğumuz yerden gidebilecektik.
Dedim ya aslı öyle olmuyor. Her gün her hafta her yıl bana ve hayatıma yeni yeni bir çok şey katıyordu.Aslında özgürlük dediğim olayın ailenin verdiği huzur olduğunu öğreniyorsun ya da kimse gitmez dediğin asla gidemez dediğin zamanda en sevdiğin insanlardan birini hayatından çıkartıyorsun. Sanki hayat kurduğun bütün hayalleri bile bile yıkmaya ant içmiş gibi bir oyun oynuyor sana. Yediğin yemeği özgürce değil cebindeki paraya kadar yiyorsun. Gideceğin yerleri geride bıraktıklarının sana müsaade ettiği kadar uzak seçebiliyorsun.En kötülerinden birisi de ailenle çıkmak istediğin o sonsuz özgür yolculuğa bir kişi eksik hayaller kurmaya başlıyorsun.
Kısacası küçükken büyük olsaydım derdim. Şimdi aynı sizinde benimde hep kullandığım cümleyi kullanıyorum “Keşke yeniden çocuk olsaydım !”
O zaman farklıydı mesela pastalar daha ihtişamlıydı daha tatlıydı , komşu teyzeler daha tonton daha sevimliydi , bakkal amca daha bonkör daha içtendi , giydiğin kıyafet bile bir ayrı kokardı. Çocukken daha başkaydı yani. Rüyadaydık uyandık mı ?
Ne oldu son anda !
ÇAĞRI
büyüdük mü acaba?küçükken kurduğumuz büyük hayaller, bizi şimdi küçük insanların büyük hayellerini oynamaya itmiyor mu?
Büyüyenlerde var büyümeyenlerde. Başkalarının hayallerini yaşayanlarda var yasamak icin başkalarının hayallerine ihtiyac duyanlarda.
Çok güzel.. Çokta doğru. .
Eskiden herkes samimi, iyimser, saftı.. Şimdi tam tersi ne yazık ki..
Aslında insanlar aynı insanlar ama şartlar aynı şartlar değil ve bu yüzden şartlar değiştiriyor insanların hayat anlayışlarını .
Eskiden insanlık vardı ve biz gerçekten insanların arasında yaşardık hani nerde o eski ortamlar şimdi selam vermekten korkar halde kullar
Selamın en değerlisi gülümseme ile verilenidir. Gülümseye korkan bir toplum olduk selam ne kelime :)
Hayaller dahi renk ve boyut değiştiriyor. Pembeden griye, büyükten küçüğe. Kalemine sağlık hocam.
İnsan oğlu her rengi görüp ona uyum sağlamıyor mu ? Dogru renkleri bulmamız dileği ile teşekkür ederim :)